ตอนที่13
เขากระชากผมขึ้นมาบนห้องนอน แล้วเหวี่ยงผมอย่างไม่คิดว่าผมจะเจ็บหรือจะกระแทกอะไรหรือเปล่าเลย
“คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย”
“ก็มันถึงเวลาแล้วไง นายมีหน้าที่อย่างเดียวที่ต้องทำ”
“อะไร” ผมมองหน้าเขาแล้วค่อยๆโน้มหน้าเขามาเรื่อยๆ
“ครางใต้ร่างฉันก็พอ”
หลังเขาพูดจบ ผมก็ขยับตัวหนีเขาทันที แต่เร็วเท่าความคิด เขากระชากขาผมแล้วคร่อมทันที เขาเอาแขนทั้งสองผมไว้เหนือหัว แล้วมัดด้วยเนกไทผูกไว้กับเตียง ผมดิ้นแทบตาย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังกันขาผมโดยการแทรกมาตรงระหว่างผม
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ”
เขาพูดจบก็ปากเขาประกบปากทันที เป็นจูบที่รุนแรง เขาพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม แต่ผมไม่ยอมเปิดช่องปาก เขาเลยกัดปากผม จนต้องยอมเปิดปากออก
“อื้อ...!!!”
ลิ้นเขาตวัดเกี่ยวลิ้นผม กวาดน้ำหวานจนสาสมใจ แล้วก็มาไซ้ซอกคอขาวต่อ เขาทั้งขบ ทั้งเม้ม สร้างรอยไว้บนคอผมเป็นทาง
“คะ...คุณ...คุณแจ็คสัน...ปล่อย” เสียงแหบพร่าของผม พยายามห้ามคุณแจ็คสันให้หยุด แต่ดูเหมือนจะไปปลุกอารมณ์ของอีกฝ่ายมากกว่า
“อยู่เฉยๆดีกว่านะ จะได้ไม่เจ็บมาก แล้วก็...ครางให้ฉันฟังก็พอ” เขากระซิบข้างหูผมเบาๆ พร้อมกับขบที่ใบหูผม
“อื้อ…”
เขาสอดมือเข้ามาภายในเสื้อเชิ้ต สัมผัสร่างกายผม จนสะท้านเฮือก แอ่นอกรับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขามอบให้ ผมขัดขืนเขาไม่ได่ เพราะเนกไทที่ผูกอยู่
“คุณแจ็คสัน อย่า...อย่านะครับ...ผมขอร้อง”
แต่เขาดูเหมือนไม่ฟัง สติของผมเหมือนจะไม่อยู่เช่นกัน เขาปลดกระดุมเสื้อผมทีละเม็ดอย่างละเมียดละไม ไล้นิ้วจากริมฝีปากผมจนถึงหน้าท้อง ผมได้แต่บิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่ไหลอาบออกมาจากดวงตาผม ผมได้แต่ครางอยู่ในลำคออย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วปราการสุดท้ายที่เหลือ คุณแจ็คสันก็...กระชากมันออก
“อย่านะ!”
เขาลูบส่วนกลางลำตัวของผม ปลุกอารมณ์ผมให้มีร่วมไปกับเขา ชักนำผมจนสมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่ามันทั้งเสียวซ่าน ทั้งรู้สึกดี
“คะ...คุณ...อื้ม...คุณแจ็คสัน”
เขาชักนำผม จนกระทั่งผมไปถึงจุดสูงสุด น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มมือคุณแจ็คสัน ผมคิดว่ามันต้องจบแล้ว พอแค่นี้แหละ พอแล้ว แต่ผมคงได้แค่คิด
“ยังไม่จบหรอกนะ มาร์คต้วน”
เขาค่อยๆสอดนิ้วใหญ่เข้าไปทางคับแคบของผมช้าๆ ผมรู้สึกทั้งอึดอัด ทั้งเจ็บ ตอนนั้นสติผมเริ่มกลับมาแล้ว น้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆเพราะความเจ็บที่คุณแจ็คสันทำกับด้านหลัง
“คุณแจ็คสัน...ฮึก...หยุดเถอะครับ...ผมเจ็บ”
แต่เขาก็ไม่ฟัง เพิ่มนิ้วเข้ามาเรื่อยๆ คุณแจ็คสันขยับตัวขึ้นมาจูบปากผม สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก จูบที่เร้าร้อนของคุณแจ็คสัน ทำให้ผมหายเกร็ง คุณแจ็คสันเบิกทางด้านเสร็จ ก็ถอนนิ้วออก ผมรู้สึกโล่งทันที แต่คุณแจ็คสันยังไม่หยุดจูบ จนกระทั่ง…
“อื้อ!”
ผมประท้วงอยู่ในลำคอ เพราะสิ่งที่เข้ามาในตัวผมมันใหญ่กว่านิ้วหลายเท่า น้ำตาไหลเพิ่มมากกว่าเดิม ผมรู้แค่ว่ามันต้องฉีกขาดแล้วแน่นอน ผมทำอะไรไม่ได้ เพราะมือก็ถูกมัดอยู่ คุณแจ็คสันถอนจูบออก แล้วหันไปสนใจเม็ดสีชมพูบบนหน้าอกผม เขาแช่สิ่งนั้นไว้ภายในตัว ไม่ยอมขยับ
“อย่าเกร็งได้ไหมห้ะ อยากเจ็บรึไง” เขาพูดกับผม หน้าเขานิ่วไปด้วยความอึดอัด เพราะเข้ามาได้เพียงครึ่งทาง
“ผม...เจ็บ...คุณแจ็คสัน...พอเถอะครับ...ฮึก”
เสียงแหบพร่า สั่นเครือไปด้วยเสียงสะอื้นจากความเจ็บที่ได้รับ เขาก้มลงมาปิดปากผมอีกครั้ง ใช้มือที่ว่าง บดขยี้เม็ดบนหน้าอกผมอย่างเอาใจ และสุดท้าย เขาก็ดันมันเข้าไปจนสุด และเริ่มขยับเบาๆ ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บสุดๆ เพียงครู่เดียว จากความเจ็บก็กลายเป็นความเสียวซ่านแทรกเข้ามา
“อื้อ...อีเอิ้น” เขาส่งเสียงอันแหบพร่าที่บ่งบอกว่าอารมณ์เขาพุ่งสูงแค่ไหน เขากระแทกลงมาเร็วขึ้นและแรงขึ้น จนหัวผมสั่นคลอน เขาจับเอวผมยึดเอาไว้ และยิ่งเข้าทำแรงเท่าไหร่ มันก็เขามาลึกมากว่าเดิม
“อึก...ฮึก...อ่า...คะ...คุณ...อื้อ”
“อ่า...อย่างนั้นอีเอิ้น...อื้อ” ภายในผมตอดรัดรับคุณแจ็คสันจนได้รับเสียงครางต่ำกลับมา ตอนนี้สติของผมเริ่มเลือนลาง รู้เพียงแค่ว่ามันมีความสุข เพียงไม่นาน ผมก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบเต็มหน้าท้องแกร่งของคุณแจ็คสัน
“อ่ะ...ฮึก”
“อีกนิดนะ...อึก...อ่า” ผมรับรู้ถึงสิ่งที่ฉีดเข้ามาภายใน จนไหลออกมาอาบหน้าขาผม ผมหอบหายใจอย่างบ้าคลั่ง เหนื่อยเกินที่จะลืมตามองต่อ สุดท้าย ผมก็หลับไปอย่างหมดแรง
อ่านต่อที่
