ตอนที่ 29
Jackson Part...
ผมยอมรับว่าตอนนี้สมองสั่งการให้ทุกอย่างต่อต้านเขาอย่างถึงที่สุด ตอนแรกก็ว่าจะไม่ แต่พอแอลกอฮอล์เข้าปาก มันก็รั้งสติไม่ค่อยอยู่ สุดท้าย...
"อื้อ!"
ผมบดริมฝีปากด้วยความกระหาย ร่างกายนี้ที่ผมเสพเท่าไหร่ก็ไม่พอ บวกกับแอลกอฮอล์ในเลือดด้วย มันยิ่งทำให้ผมต้องการมากขึ้นไปอีก
"คะ...คุณ...อื้อ"
ร่างเล็กบนเตียงครางเสียงกระเส่า เมื่อผมยุ่งย่ามกับเม็ดกลางอก ที่ตอนนี้ดุดดันสู้ลิ้นผม แต่ตัวมาร์คเอง พยายามที่จะดันตัวผมออกจากเขา แรงมีแค่นี้ อย่าพยายามเลย
ร่างเปล่าเปลือยที่กำลังขึ้นสีระเรื่อ ทำให้เลือกในกายผมสูบฉีดหนักขึ้น มันอยากจะจับกดให้จมกับเตียงไปสุดๆเลย ยิ่งเห็นก็เหมือนยิ่งยั่ว หึ
"คะ...คุณ...ยะ...อย่า...อ่า"
"อย่าอะไร หื้อ พูดให้มันชัดๆหน่อย"
ผมชักนำเขาด้วยมืออย่างช้าๆ ให้เขาเหมือนจะขาดใจอยู่ตรงหน้า เขาเริ่มอารมณ์ตั้งแต่ผมจูบเขาแล้ว ทำไมผมจะไม่รู้
ผมไม่ยอมให้เขาไปถึงปลายทางก่อนผมแน่นอน ยังไม่ทันเริ่มเลย จะรีบไปไหน ผมหยิบขวดเจลหล่อลื่นบนหัวเตียงออกมา แล้วบีบใส่มือในปริมาณที่พอเหมาะ แล้วก็ปาดไปที่ช่องทางหลังของมาร์คเบาๆ
"อ่า..."
ครางแบบนี้ อยากโดนกดมากหรือไง ผมไม่ได้เมา แต่ผมอยากกินเขา โอเคนะทุกคน ผมหิว พรุ่งนี้ต้องพาเขากลับแล้ว ไม่ยอมให้พลาดโอกาสหรอก
ผมค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปช้าๆ มันคับมาก เขาตอดนิ้วผมตลอดเลย มันแน่นจนผมดันเข้าไปไม่สุด ใบหน้าเขาแสดงอาการออกมาว่ามันเจ็บจนน้ำตาไหล มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่หยุดหรอกนะ
"คุณแจ็คสัน ฮึก ผมเจ็บ เอาออกไปเถอะครับ พอนะ"
"หายใจเข้าลึกๆมาร์ค ฉันหยุดไม่ได้หรอกนะ"
"ไอ้คนเห็นแก่ตัว ฮึก"
เห็นแก่ตัวเหรอ ผมหมั่นไส้กับคำพูดของเขามาก ผมเลยดันนิ้วจนสุด จนตัวสะดุ้งโหยงด้วยความเสียด ปากดีดีนัก
ผมชักเข้าออกสักพัก เริ่มใส่นิ้วที่สองและสามตามไปอย่างแทบจะทันที ผมเองก็เริ่มปวดหนึบๆ มันอึดอัดจนอนากจะเข้าไปตัวของมาร์คจะแย่ แต่ต้องทนไว้อีกนิด
"อ่า...คุณแจ็คสัน...อื้อ"
จากความเจ็บเป็นความเสียวส่านมาแทนที่ ผมจึงถอดนิ้วทั้งสาม เขารู้สึกโหวงๆทันที ผมไม่รอช้าที่จะเข้าไปในตัวเขา
"อึก...คุณแจ็คสัน มัน...อื้อ"
ภายในของมาร์คมันแน่นมาก ถึงแม้จะเบิกทางไว้แล้วบ้าง แต่เหมือนเข้าจะยังปรับสภาพกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ มันทำให้ผมทนจนแทบจะไม่ไหว อยากปล่อยออกมาทันที
ใบหน้าของมาร์คมีน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ผมรู้ว่าเขาเจ็บ แต่ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผมโน้มไปจูบเขาอีกครั้ง เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ และมันได้ผล เขาค่อยๆหายเกร็ง ทำให้ผมดันเขาไปจนสุดลำ
"ฮึก...อ่า"
เสียงครางของคนที่ใต้ร่าง ที่แสดงออกมาว่าจุกและเสียวซ่าน มันทำให้อยากจะกระแทกไปแรงๆสักที ยั่วกันหรือไง
"คะ...คุณ...อ่า...ผม...อื้อ...อึดอัด"
"อือ...งั้นฉันจะขยับแล้วนะ"
พอผมพูดจบ ก็โยกสะโพกเบาๆ เข้าออกอย่างใจเย็น แล้วปรับความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนคนตัวเล็กตัวโยกตามจังหวะ ผมยึดเอวบางไว้ และมันยิ่งทำให้อยากเขากระแทกเขาแรงขึ้นด้วย
"อ่า...คุณแจ็คสัน"
"มาร์ค...อึก...อ่า...สุดยอด"
ผมยกตัวเขาขึ้นมา ทำให้เราอยู่ในท่าที่มาร์คนั่งคร่อมผม และนั่นทำให้มันยิ่งเขาไปลึกเข้าไปอีก ผมยึดสะโพกเขาแล้วจับขึ้นลงอย่างอดรนทนไม่ไหว ทันลึกจนเข้าไปสัมผัสกับจุดเร้าภายใน มันยิ่งบีบรัดผมเข้าไปอีก
"คุณแจ็คสัน อื้อ ลึกไปแล้ว มัน...อื้อ"
ผมดันเขาลงไปนอนราบกับเตียงอีกครั้ง และกระแทกใส่เขาไม่ยั้ง มือเล็กจิกไหล่ผมแน่น จนรู้สึกแสบที่ไหล่เบาๆ
"คุณ...อื้อ...แจ็คสัน...ผม...ไม่ไหวแล้ว"
"อีกนิดนะ อีกนิด อึก พร้อมกันนะ"
ผมกระแทกเข้าไปอีกสองสามที ก็ปล่อยออกมาเต็มช่องทางหลังเขาจนล้น ส่วนคนตัวเล็กก็ปล่อยออกมาเต็มแผงท้องผม มาร์คนอนหายใจหอบอากาศเข้าปอดอย่างหมดแรง ผมถอดกายออกแล้วล้มตัวลงนอนข้างเขา ผมหันไปอีกที เขาก็หลับไปแล้ว
ผมสำรวจรอยที่ผมสร้างไว้ตัวเขาด้วยความชื่นชม ใช่ ผมชื่นชมมัน สิ่งที่ทำลงไป ก็เพราะอยากจะแสดงความเป็นเจ้าของ อย่าคิดจะออกจากชีวิตฉันง่ายๆเลย มาร์ค
Jackson End...
อ่านต่อที่ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1415071&chapter=29
วันอังคารที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2559
วันอาทิตย์ที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2559
[NC] Remember Love 25
ตอนที่25
หลังจากเขาพูดจบ ก็บดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ผมปิดปากสนิท ไม่ยอมให้เขาเข้ามาข้างในเด็ดขาด สุดท้ายเขาก็กัดปากผม จนผมต้องเปิดปากออก
"อื้อ!"
ผมได้แต่ครางอยู่ในลำคอ ท้วงอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงมันก็ไม่พ้น น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผมรู้แค่ว่าผมกลัว กลัวมาก
ปากก็จูบ ไม่ยอมถอนออกสักที มือก็ค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้น เขาบดขยี้เม็ดบนอกผมอย่างมันส์มือ ผมได้แต่ดิ้น แต่มือเขาอีกข้างที่จับมือผมไว้เหนือหัว ก็แกร่งยิ่งกว่าคีบเหล็ก
"อือ..."
ผมปล่อยเสียงในลำคอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ จากที่ตอนแรกผมปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ร่างกายมันตรงข้ามกับทุกสิ่งอย่าง ผมเริ่มบังคับตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งเขาปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ ลากริมฝีปากลงมาลำคอ และเรื่อยลวมาจนถึงหน้าอก ลิ้นเขาทำงานอย่างชำนาญ เขาทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างจริงจังมากขึ้น ผมกลัวจริงๆนะ
"คะ...คุณ...อื้อ...อ่า"
ผมหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาอีกครั้ง อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ แต่มันได้แค่คิด และสุดท้าย กางเกงผมพร้อมกับชั้นในที่ปกปิด ก็หลุดออกไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันหลุดไปตอนไหน เสื้อก็ถูกถอดออก นี่ผมยอมเขาขนาดนี้แล้วเหรอเนี้ย สุดท้ายผมก็เปลือยอย่างสมบูรณ์แบบ
"ฮึก...คุณแจ็คสัน...ฮึก...พอเถอะ ผมกลัวแล้ว"
"ฉันขอนะ ฉันไม่ไหวแล้ว"
หลังจากเขาพูดจบ มือเขาก็จับเข้ากับส่วนกลางลำตัวของผม ที่มันแสดงอาการว่าเริ่มต้องการเข้ามาแค่ไหน เขาชักนำผมอย่างช้าๆ ยมองผมเริ่มขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่าต้องปลดปล่อย
"ฮึก...อ่า...คะ...คุณแจ็คสัน...อื้อ"
"รู้สึกดีใช่ไหม" เสียงแหบพร่า ที่แสดงว่าเขาเริ่มมีอารมณ์เอ่ยถามผมขึ้น แน่นอนว่าผมไม่ตอบ ได้แต่นอนหลับตาพริ้มกับสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่ แล้วอยู่ๆ คุณแจ็คสันก็หยุดมือ
"ใครจะให้นายไปก่อนล่ะ"
เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียง พร้อมกับหยิบขวดเจลหล่อลื่นที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนออกมา แล้วบีบลงบนฝ่ามือ ทาลงมาทางช่องข้างหลังผม จนผมสะดุ้งตัว มันรู้สึกเย็นหวาบ ความกลัวเริ่มก่อขึ้นมากกว่าเดิม
"คุณแจ็คสัน ขอร้องล่ะ ฮึก อย่าทำอะไรผมนะ ฮึก"
น้ำตาที่ไหลเพิ่มขึ้น ความกลัวที่เริ่มทะลุปรอท มันมำให้เริ่มมีสติมากขึ้นจากเดิม แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด จนกระทั่ง...
"อ๊าก! คุณแจ็คสัน ฮือ..."
เขาแทรกนิ้วเข้ามาภายในตัวผม ถึงมันจะได้ไม่แรงมาก แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บจนน้ำตาร่วง แม้จะเป็นครั้งที่สอง แต่ผมก็ยังไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ มันทรมานเกินไป
"อย่าเกร็งนะ ฉันสัญญา ว่าจะไม่ทำนายเจ็บ นะ" เขาโน้มหน้าลงมาจูบผมอีกครั้ง เขาเบิกทางข้างหลังง่ายขึ้น หลังจากผมเริ่มหายเกร็ง เขาแทรกนิ้วที่สองและสามตามมาอย่างช้าๆ ชักเข้าออกอย่างเบามือ จนไม่คิดว่าจะเป็นเขา สักพักเขาก็ถอนนิ้วออก จนรู้สึกโหวงๆทันที
เขาถอนริมฝีปากตามออกมา ใบหน้าเขาตอนนี้ ดูดีมาก จนผมเริ่มไม่กล้าสบตาเขา เราสองคนหายใจหอบเหนื่อยอย่างเลี่ยงไม่ได้ จนอยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
"จะเข้าล่ะนะ"
พอเขาพูดจบ สิ่งที่ผมได้รับคือความเจ็บสุดๆ มันใหญ่กว่านิ้วตั้งกี่เท่า ถึงแม้เขาจะเบิกทางไว้แล้ว แต่มันก็ยังไม่สามารถลบความเจ็บที่มีอยู่ออกไปได้
"ฮึก คุณแจ็คสัน ผมเจ็บ ฮึก"
"อ่ะ...อย่าเกร็งนะ ฉันก็เจ็บเหมือนกัน มันแน่นมาก"
สุดท้าย เขาก็ค่อยๆดันตัวเองเข้ามาภายในจนสุดลำ ผมสะดุ้งสุดตัว น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เขาแช่มันไว้สักพักเพื่อให้ผมปรับตัว แล้วเริ่มขยับช้าๆ
"อื้อ...อ่า"
เสียงครางที่ออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจนักในความคิดผมมันเริ่มทำงานอีกครั้ง เขาขยับช้าๆ แล้วเริ่มเร่งเร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง
"อื้อ มาร์ค นายรัดฉันแน่นมาก"
เสียงแหบพร่าของเขาที่พูดออกมา มันทำให้ผมรู้สึกขนลุก จากที่เจ็บ ตอนนี้เปลี่บนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านแทน เขาขยับร่างเร็วขึ้น จนหัวผมติดกับหัวเตียง
"อ่า คุณแจ็คสัน อื้อ ผมจะออกแล้ว อ่า"
"อื้อ อย่าเพิ่งนะ ไปพร้อมกัน อ่ะ อ่า"
เขาขยับเร็วขึ้น และเร็วขึ้น เสียงครางของเราสองคนดังระงมลั่นห้อง จนสุดท้าย ผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่มีแต่มัดกล้ามเรียงตัวส่วนเขาก็ปล่อยเข้ามาภายในตัวผม จนรู้สึกถึงได้ว่ามันมากมายแค่ไหน
หลังจากเขาพูดจบ ก็บดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ผมปิดปากสนิท ไม่ยอมให้เขาเข้ามาข้างในเด็ดขาด สุดท้ายเขาก็กัดปากผม จนผมต้องเปิดปากออก
"อื้อ!"
ผมได้แต่ครางอยู่ในลำคอ ท้วงอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงมันก็ไม่พ้น น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผมรู้แค่ว่าผมกลัว กลัวมาก
ปากก็จูบ ไม่ยอมถอนออกสักที มือก็ค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้น เขาบดขยี้เม็ดบนอกผมอย่างมันส์มือ ผมได้แต่ดิ้น แต่มือเขาอีกข้างที่จับมือผมไว้เหนือหัว ก็แกร่งยิ่งกว่าคีบเหล็ก
"อือ..."
ผมปล่อยเสียงในลำคอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ จากที่ตอนแรกผมปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ร่างกายมันตรงข้ามกับทุกสิ่งอย่าง ผมเริ่มบังคับตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งเขาปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ ลากริมฝีปากลงมาลำคอ และเรื่อยลวมาจนถึงหน้าอก ลิ้นเขาทำงานอย่างชำนาญ เขาทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างจริงจังมากขึ้น ผมกลัวจริงๆนะ
"คะ...คุณ...อื้อ...อ่า"
ผมหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาอีกครั้ง อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ แต่มันได้แค่คิด และสุดท้าย กางเกงผมพร้อมกับชั้นในที่ปกปิด ก็หลุดออกไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันหลุดไปตอนไหน เสื้อก็ถูกถอดออก นี่ผมยอมเขาขนาดนี้แล้วเหรอเนี้ย สุดท้ายผมก็เปลือยอย่างสมบูรณ์แบบ
"ฮึก...คุณแจ็คสัน...ฮึก...พอเถอะ ผมกลัวแล้ว"
"ฉันขอนะ ฉันไม่ไหวแล้ว"
หลังจากเขาพูดจบ มือเขาก็จับเข้ากับส่วนกลางลำตัวของผม ที่มันแสดงอาการว่าเริ่มต้องการเข้ามาแค่ไหน เขาชักนำผมอย่างช้าๆ ยมองผมเริ่มขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่าต้องปลดปล่อย
"ฮึก...อ่า...คะ...คุณแจ็คสัน...อื้อ"
"รู้สึกดีใช่ไหม" เสียงแหบพร่า ที่แสดงว่าเขาเริ่มมีอารมณ์เอ่ยถามผมขึ้น แน่นอนว่าผมไม่ตอบ ได้แต่นอนหลับตาพริ้มกับสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่ แล้วอยู่ๆ คุณแจ็คสันก็หยุดมือ
"ใครจะให้นายไปก่อนล่ะ"
เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียง พร้อมกับหยิบขวดเจลหล่อลื่นที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนออกมา แล้วบีบลงบนฝ่ามือ ทาลงมาทางช่องข้างหลังผม จนผมสะดุ้งตัว มันรู้สึกเย็นหวาบ ความกลัวเริ่มก่อขึ้นมากกว่าเดิม
"คุณแจ็คสัน ขอร้องล่ะ ฮึก อย่าทำอะไรผมนะ ฮึก"
น้ำตาที่ไหลเพิ่มขึ้น ความกลัวที่เริ่มทะลุปรอท มันมำให้เริ่มมีสติมากขึ้นจากเดิม แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด จนกระทั่ง...
"อ๊าก! คุณแจ็คสัน ฮือ..."
เขาแทรกนิ้วเข้ามาภายในตัวผม ถึงมันจะได้ไม่แรงมาก แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บจนน้ำตาร่วง แม้จะเป็นครั้งที่สอง แต่ผมก็ยังไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ มันทรมานเกินไป
"อย่าเกร็งนะ ฉันสัญญา ว่าจะไม่ทำนายเจ็บ นะ" เขาโน้มหน้าลงมาจูบผมอีกครั้ง เขาเบิกทางข้างหลังง่ายขึ้น หลังจากผมเริ่มหายเกร็ง เขาแทรกนิ้วที่สองและสามตามมาอย่างช้าๆ ชักเข้าออกอย่างเบามือ จนไม่คิดว่าจะเป็นเขา สักพักเขาก็ถอนนิ้วออก จนรู้สึกโหวงๆทันที
เขาถอนริมฝีปากตามออกมา ใบหน้าเขาตอนนี้ ดูดีมาก จนผมเริ่มไม่กล้าสบตาเขา เราสองคนหายใจหอบเหนื่อยอย่างเลี่ยงไม่ได้ จนอยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
"จะเข้าล่ะนะ"
พอเขาพูดจบ สิ่งที่ผมได้รับคือความเจ็บสุดๆ มันใหญ่กว่านิ้วตั้งกี่เท่า ถึงแม้เขาจะเบิกทางไว้แล้ว แต่มันก็ยังไม่สามารถลบความเจ็บที่มีอยู่ออกไปได้
"ฮึก คุณแจ็คสัน ผมเจ็บ ฮึก"
"อ่ะ...อย่าเกร็งนะ ฉันก็เจ็บเหมือนกัน มันแน่นมาก"
สุดท้าย เขาก็ค่อยๆดันตัวเองเข้ามาภายในจนสุดลำ ผมสะดุ้งสุดตัว น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เขาแช่มันไว้สักพักเพื่อให้ผมปรับตัว แล้วเริ่มขยับช้าๆ
"อื้อ...อ่า"
เสียงครางที่ออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจนักในความคิดผมมันเริ่มทำงานอีกครั้ง เขาขยับช้าๆ แล้วเริ่มเร่งเร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง
"อื้อ มาร์ค นายรัดฉันแน่นมาก"
เสียงแหบพร่าของเขาที่พูดออกมา มันทำให้ผมรู้สึกขนลุก จากที่เจ็บ ตอนนี้เปลี่บนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านแทน เขาขยับร่างเร็วขึ้น จนหัวผมติดกับหัวเตียง
"อ่า คุณแจ็คสัน อื้อ ผมจะออกแล้ว อ่า"
"อื้อ อย่าเพิ่งนะ ไปพร้อมกัน อ่ะ อ่า"
เขาขยับเร็วขึ้น และเร็วขึ้น เสียงครางของเราสองคนดังระงมลั่นห้อง จนสุดท้าย ผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่มีแต่มัดกล้ามเรียงตัวส่วนเขาก็ปล่อยเข้ามาภายในตัวผม จนรู้สึกถึงได้ว่ามันมากมายแค่ไหน
"แฮ่กๆ พอเถอะครับ ผมขอ"
"อีกรอบแล้วกัน ฉันขอ"
ผมเลี่ยงไม่ได้ เพราะเขาไม่ยอมถอนออกจากตัวผม และสุดท้ายก็ต่อกันอีกรอบ จนผมพล็อยหลับไป
อ่านต่อที่
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1415071&chapter=25
วันพฤหัสบดีที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2558
[NC] Remember Love 13
ตอนที่13
เขากระชากผมขึ้นมาบนห้องนอน แล้วเหวี่ยงผมอย่างไม่คิดว่าผมจะเจ็บหรือจะกระแทกอะไรหรือเปล่าเลย
“คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย”
“ก็มันถึงเวลาแล้วไง นายมีหน้าที่อย่างเดียวที่ต้องทำ”
“อะไร” ผมมองหน้าเขาแล้วค่อยๆโน้มหน้าเขามาเรื่อยๆ
“ครางใต้ร่างฉันก็พอ”
หลังเขาพูดจบ ผมก็ขยับตัวหนีเขาทันที แต่เร็วเท่าความคิด เขากระชากขาผมแล้วคร่อมทันที เขาเอาแขนทั้งสองผมไว้เหนือหัว แล้วมัดด้วยเนกไทผูกไว้กับเตียง ผมดิ้นแทบตาย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังกันขาผมโดยการแทรกมาตรงระหว่างผม
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ”
เขาพูดจบก็ปากเขาประกบปากทันที เป็นจูบที่รุนแรง เขาพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม แต่ผมไม่ยอมเปิดช่องปาก เขาเลยกัดปากผม จนต้องยอมเปิดปากออก
“อื้อ...!!!”
ลิ้นเขาตวัดเกี่ยวลิ้นผม กวาดน้ำหวานจนสาสมใจ แล้วก็มาไซ้ซอกคอขาวต่อ เขาทั้งขบ ทั้งเม้ม สร้างรอยไว้บนคอผมเป็นทาง
“คะ...คุณ...คุณแจ็คสัน...ปล่อย” เสียงแหบพร่าของผม พยายามห้ามคุณแจ็คสันให้หยุด แต่ดูเหมือนจะไปปลุกอารมณ์ของอีกฝ่ายมากกว่า
“อยู่เฉยๆดีกว่านะ จะได้ไม่เจ็บมาก แล้วก็...ครางให้ฉันฟังก็พอ” เขากระซิบข้างหูผมเบาๆ พร้อมกับขบที่ใบหูผม
“อื้อ…”
เขาสอดมือเข้ามาภายในเสื้อเชิ้ต สัมผัสร่างกายผม จนสะท้านเฮือก แอ่นอกรับความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขามอบให้ ผมขัดขืนเขาไม่ได่ เพราะเนกไทที่ผูกอยู่
“คุณแจ็คสัน อย่า...อย่านะครับ...ผมขอร้อง”
แต่เขาดูเหมือนไม่ฟัง สติของผมเหมือนจะไม่อยู่เช่นกัน เขาปลดกระดุมเสื้อผมทีละเม็ดอย่างละเมียดละไม ไล้นิ้วจากริมฝีปากผมจนถึงหน้าท้อง ผมได้แต่บิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่ไหลอาบออกมาจากดวงตาผม ผมได้แต่ครางอยู่ในลำคออย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วปราการสุดท้ายที่เหลือ คุณแจ็คสันก็...กระชากมันออก
“อย่านะ!”
เขาลูบส่วนกลางลำตัวของผม ปลุกอารมณ์ผมให้มีร่วมไปกับเขา ชักนำผมจนสมองขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่ามันทั้งเสียวซ่าน ทั้งรู้สึกดี
“คะ...คุณ...อื้ม...คุณแจ็คสัน”
เขาชักนำผม จนกระทั่งผมไปถึงจุดสูงสุด น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มมือคุณแจ็คสัน ผมคิดว่ามันต้องจบแล้ว พอแค่นี้แหละ พอแล้ว แต่ผมคงได้แค่คิด
“ยังไม่จบหรอกนะ มาร์คต้วน”
เขาค่อยๆสอดนิ้วใหญ่เข้าไปทางคับแคบของผมช้าๆ ผมรู้สึกทั้งอึดอัด ทั้งเจ็บ ตอนนั้นสติผมเริ่มกลับมาแล้ว น้ำตาก็ไหลออกมาเรื่อยๆเพราะความเจ็บที่คุณแจ็คสันทำกับด้านหลัง
“คุณแจ็คสัน...ฮึก...หยุดเถอะครับ...ผมเจ็บ”
แต่เขาก็ไม่ฟัง เพิ่มนิ้วเข้ามาเรื่อยๆ คุณแจ็คสันขยับตัวขึ้นมาจูบปากผม สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก จูบที่เร้าร้อนของคุณแจ็คสัน ทำให้ผมหายเกร็ง คุณแจ็คสันเบิกทางด้านเสร็จ ก็ถอนนิ้วออก ผมรู้สึกโล่งทันที แต่คุณแจ็คสันยังไม่หยุดจูบ จนกระทั่ง…
“อื้อ!”
ผมประท้วงอยู่ในลำคอ เพราะสิ่งที่เข้ามาในตัวผมมันใหญ่กว่านิ้วหลายเท่า น้ำตาไหลเพิ่มมากกว่าเดิม ผมรู้แค่ว่ามันต้องฉีกขาดแล้วแน่นอน ผมทำอะไรไม่ได้ เพราะมือก็ถูกมัดอยู่ คุณแจ็คสันถอนจูบออก แล้วหันไปสนใจเม็ดสีชมพูบบนหน้าอกผม เขาแช่สิ่งนั้นไว้ภายในตัว ไม่ยอมขยับ
“อย่าเกร็งได้ไหมห้ะ อยากเจ็บรึไง” เขาพูดกับผม หน้าเขานิ่วไปด้วยความอึดอัด เพราะเข้ามาได้เพียงครึ่งทาง
“ผม...เจ็บ...คุณแจ็คสัน...พอเถอะครับ...ฮึก”
เสียงแหบพร่า สั่นเครือไปด้วยเสียงสะอื้นจากความเจ็บที่ได้รับ เขาก้มลงมาปิดปากผมอีกครั้ง ใช้มือที่ว่าง บดขยี้เม็ดบนหน้าอกผมอย่างเอาใจ และสุดท้าย เขาก็ดันมันเข้าไปจนสุด และเริ่มขยับเบาๆ ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บสุดๆ เพียงครู่เดียว จากความเจ็บก็กลายเป็นความเสียวซ่านแทรกเข้ามา
“อื้อ...อีเอิ้น” เขาส่งเสียงอันแหบพร่าที่บ่งบอกว่าอารมณ์เขาพุ่งสูงแค่ไหน เขากระแทกลงมาเร็วขึ้นและแรงขึ้น จนหัวผมสั่นคลอน เขาจับเอวผมยึดเอาไว้ และยิ่งเข้าทำแรงเท่าไหร่ มันก็เขามาลึกมากว่าเดิม
“อึก...ฮึก...อ่า...คะ...คุณ...อื้อ”
“อ่า...อย่างนั้นอีเอิ้น...อื้อ” ภายในผมตอดรัดรับคุณแจ็คสันจนได้รับเสียงครางต่ำกลับมา ตอนนี้สติของผมเริ่มเลือนลาง รู้เพียงแค่ว่ามันมีความสุข เพียงไม่นาน ผมก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบเต็มหน้าท้องแกร่งของคุณแจ็คสัน
“อ่ะ...ฮึก”
“อีกนิดนะ...อึก...อ่า” ผมรับรู้ถึงสิ่งที่ฉีดเข้ามาภายใน จนไหลออกมาอาบหน้าขาผม ผมหอบหายใจอย่างบ้าคลั่ง เหนื่อยเกินที่จะลืมตามองต่อ สุดท้าย ผมก็หลับไปอย่างหมดแรง
อ่านต่อที่
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)