ตอนที่25
หลังจากเขาพูดจบ ก็บดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ผมปิดปากสนิท ไม่ยอมให้เขาเข้ามาข้างในเด็ดขาด สุดท้ายเขาก็กัดปากผม จนผมต้องเปิดปากออก
"อื้อ!"
ผมได้แต่ครางอยู่ในลำคอ ท้วงอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงมันก็ไม่พ้น น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผมรู้แค่ว่าผมกลัว กลัวมาก
ปากก็จูบ ไม่ยอมถอนออกสักที มือก็ค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้น เขาบดขยี้เม็ดบนอกผมอย่างมันส์มือ ผมได้แต่ดิ้น แต่มือเขาอีกข้างที่จับมือผมไว้เหนือหัว ก็แกร่งยิ่งกว่าคีบเหล็ก
"อือ..."
ผมปล่อยเสียงในลำคอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ จากที่ตอนแรกผมปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ร่างกายมันตรงข้ามกับทุกสิ่งอย่าง ผมเริ่มบังคับตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งเขาปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ ลากริมฝีปากลงมาลำคอ และเรื่อยลวมาจนถึงหน้าอก ลิ้นเขาทำงานอย่างชำนาญ เขาทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างจริงจังมากขึ้น ผมกลัวจริงๆนะ
"คะ...คุณ...อื้อ...อ่า"
ผมหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาอีกครั้ง อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ แต่มันได้แค่คิด และสุดท้าย กางเกงผมพร้อมกับชั้นในที่ปกปิด ก็หลุดออกไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันหลุดไปตอนไหน เสื้อก็ถูกถอดออก นี่ผมยอมเขาขนาดนี้แล้วเหรอเนี้ย สุดท้ายผมก็เปลือยอย่างสมบูรณ์แบบ
"ฮึก...คุณแจ็คสัน...ฮึก...พอเถอะ ผมกลัวแล้ว"
"ฉันขอนะ ฉันไม่ไหวแล้ว"
หลังจากเขาพูดจบ มือเขาก็จับเข้ากับส่วนกลางลำตัวของผม ที่มันแสดงอาการว่าเริ่มต้องการเข้ามาแค่ไหน เขาชักนำผมอย่างช้าๆ ยมองผมเริ่มขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่าต้องปลดปล่อย
"ฮึก...อ่า...คะ...คุณแจ็คสัน...อื้อ"
"รู้สึกดีใช่ไหม" เสียงแหบพร่า ที่แสดงว่าเขาเริ่มมีอารมณ์เอ่ยถามผมขึ้น แน่นอนว่าผมไม่ตอบ ได้แต่นอนหลับตาพริ้มกับสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่ แล้วอยู่ๆ คุณแจ็คสันก็หยุดมือ
"ใครจะให้นายไปก่อนล่ะ"
เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียง พร้อมกับหยิบขวดเจลหล่อลื่นที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนออกมา แล้วบีบลงบนฝ่ามือ ทาลงมาทางช่องข้างหลังผม จนผมสะดุ้งตัว มันรู้สึกเย็นหวาบ ความกลัวเริ่มก่อขึ้นมากกว่าเดิม
"คุณแจ็คสัน ขอร้องล่ะ ฮึก อย่าทำอะไรผมนะ ฮึก"
น้ำตาที่ไหลเพิ่มขึ้น ความกลัวที่เริ่มทะลุปรอท มันมำให้เริ่มมีสติมากขึ้นจากเดิม แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด จนกระทั่ง...
"อ๊าก! คุณแจ็คสัน ฮือ..."
เขาแทรกนิ้วเข้ามาภายในตัวผม ถึงมันจะได้ไม่แรงมาก แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บจนน้ำตาร่วง แม้จะเป็นครั้งที่สอง แต่ผมก็ยังไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ มันทรมานเกินไป
"อย่าเกร็งนะ ฉันสัญญา ว่าจะไม่ทำนายเจ็บ นะ" เขาโน้มหน้าลงมาจูบผมอีกครั้ง เขาเบิกทางข้างหลังง่ายขึ้น หลังจากผมเริ่มหายเกร็ง เขาแทรกนิ้วที่สองและสามตามมาอย่างช้าๆ ชักเข้าออกอย่างเบามือ จนไม่คิดว่าจะเป็นเขา สักพักเขาก็ถอนนิ้วออก จนรู้สึกโหวงๆทันที
เขาถอนริมฝีปากตามออกมา ใบหน้าเขาตอนนี้ ดูดีมาก จนผมเริ่มไม่กล้าสบตาเขา เราสองคนหายใจหอบเหนื่อยอย่างเลี่ยงไม่ได้ จนอยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
"จะเข้าล่ะนะ"
พอเขาพูดจบ สิ่งที่ผมได้รับคือความเจ็บสุดๆ มันใหญ่กว่านิ้วตั้งกี่เท่า ถึงแม้เขาจะเบิกทางไว้แล้ว แต่มันก็ยังไม่สามารถลบความเจ็บที่มีอยู่ออกไปได้
"ฮึก คุณแจ็คสัน ผมเจ็บ ฮึก"
"อ่ะ...อย่าเกร็งนะ ฉันก็เจ็บเหมือนกัน มันแน่นมาก"
สุดท้าย เขาก็ค่อยๆดันตัวเองเข้ามาภายในจนสุดลำ ผมสะดุ้งสุดตัว น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เขาแช่มันไว้สักพักเพื่อให้ผมปรับตัว แล้วเริ่มขยับช้าๆ
"อื้อ...อ่า"
เสียงครางที่ออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจนักในความคิดผมมันเริ่มทำงานอีกครั้ง เขาขยับช้าๆ แล้วเริ่มเร่งเร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง
"อื้อ มาร์ค นายรัดฉันแน่นมาก"
เสียงแหบพร่าของเขาที่พูดออกมา มันทำให้ผมรู้สึกขนลุก จากที่เจ็บ ตอนนี้เปลี่บนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านแทน เขาขยับร่างเร็วขึ้น จนหัวผมติดกับหัวเตียง
"อ่า คุณแจ็คสัน อื้อ ผมจะออกแล้ว อ่า"
"อื้อ อย่าเพิ่งนะ ไปพร้อมกัน อ่ะ อ่า"
เขาขยับเร็วขึ้น และเร็วขึ้น เสียงครางของเราสองคนดังระงมลั่นห้อง จนสุดท้าย ผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่มีแต่มัดกล้ามเรียงตัวส่วนเขาก็ปล่อยเข้ามาภายในตัวผม จนรู้สึกถึงได้ว่ามันมากมายแค่ไหน
หลังจากเขาพูดจบ ก็บดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ผมปิดปากสนิท ไม่ยอมให้เขาเข้ามาข้างในเด็ดขาด สุดท้ายเขาก็กัดปากผม จนผมต้องเปิดปากออก
"อื้อ!"
ผมได้แต่ครางอยู่ในลำคอ ท้วงอะไรก็ไม่ได้ ได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงมันก็ไม่พ้น น้ำตาผมไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผมรู้แค่ว่าผมกลัว กลัวมาก
ปากก็จูบ ไม่ยอมถอนออกสักที มือก็ค่อยๆเลิกเสื้อผมขึ้น เขาบดขยี้เม็ดบนอกผมอย่างมันส์มือ ผมได้แต่ดิ้น แต่มือเขาอีกข้างที่จับมือผมไว้เหนือหัว ก็แกร่งยิ่งกว่าคีบเหล็ก
"อือ..."
ผมปล่อยเสียงในลำคอออกมาอย่างห้ามไม่ได้ จากที่ตอนแรกผมปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ร่างกายมันตรงข้ามกับทุกสิ่งอย่าง ผมเริ่มบังคับตัวเองไม่ได้ จนกระทั่งเขาปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ ลากริมฝีปากลงมาลำคอ และเรื่อยลวมาจนถึงหน้าอก ลิ้นเขาทำงานอย่างชำนาญ เขาทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างจริงจังมากขึ้น ผมกลัวจริงๆนะ
"คะ...คุณ...อื้อ...อ่า"
ผมหลุดเสียงน่าเกลียดออกมาอีกครั้ง อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ แต่มันได้แค่คิด และสุดท้าย กางเกงผมพร้อมกับชั้นในที่ปกปิด ก็หลุดออกไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันหลุดไปตอนไหน เสื้อก็ถูกถอดออก นี่ผมยอมเขาขนาดนี้แล้วเหรอเนี้ย สุดท้ายผมก็เปลือยอย่างสมบูรณ์แบบ
"ฮึก...คุณแจ็คสัน...ฮึก...พอเถอะ ผมกลัวแล้ว"
"ฉันขอนะ ฉันไม่ไหวแล้ว"
หลังจากเขาพูดจบ มือเขาก็จับเข้ากับส่วนกลางลำตัวของผม ที่มันแสดงอาการว่าเริ่มต้องการเข้ามาแค่ไหน เขาชักนำผมอย่างช้าๆ ยมองผมเริ่มขาวโพลน คิดอะไรไม่ออก รู้แค่ว่าต้องปลดปล่อย
"ฮึก...อ่า...คะ...คุณแจ็คสัน...อื้อ"
"รู้สึกดีใช่ไหม" เสียงแหบพร่า ที่แสดงว่าเขาเริ่มมีอารมณ์เอ่ยถามผมขึ้น แน่นอนว่าผมไม่ตอบ ได้แต่นอนหลับตาพริ้มกับสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่ แล้วอยู่ๆ คุณแจ็คสันก็หยุดมือ
"ใครจะให้นายไปก่อนล่ะ"
เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียง พร้อมกับหยิบขวดเจลหล่อลื่นที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนออกมา แล้วบีบลงบนฝ่ามือ ทาลงมาทางช่องข้างหลังผม จนผมสะดุ้งตัว มันรู้สึกเย็นหวาบ ความกลัวเริ่มก่อขึ้นมากกว่าเดิม
"คุณแจ็คสัน ขอร้องล่ะ ฮึก อย่าทำอะไรผมนะ ฮึก"
น้ำตาที่ไหลเพิ่มขึ้น ความกลัวที่เริ่มทะลุปรอท มันมำให้เริ่มมีสติมากขึ้นจากเดิม แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด จนกระทั่ง...
"อ๊าก! คุณแจ็คสัน ฮือ..."
เขาแทรกนิ้วเข้ามาภายในตัวผม ถึงมันจะได้ไม่แรงมาก แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บจนน้ำตาร่วง แม้จะเป็นครั้งที่สอง แต่ผมก็ยังไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ มันทรมานเกินไป
"อย่าเกร็งนะ ฉันสัญญา ว่าจะไม่ทำนายเจ็บ นะ" เขาโน้มหน้าลงมาจูบผมอีกครั้ง เขาเบิกทางข้างหลังง่ายขึ้น หลังจากผมเริ่มหายเกร็ง เขาแทรกนิ้วที่สองและสามตามมาอย่างช้าๆ ชักเข้าออกอย่างเบามือ จนไม่คิดว่าจะเป็นเขา สักพักเขาก็ถอนนิ้วออก จนรู้สึกโหวงๆทันที
เขาถอนริมฝีปากตามออกมา ใบหน้าเขาตอนนี้ ดูดีมาก จนผมเริ่มไม่กล้าสบตาเขา เราสองคนหายใจหอบเหนื่อยอย่างเลี่ยงไม่ได้ จนอยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา
"จะเข้าล่ะนะ"
พอเขาพูดจบ สิ่งที่ผมได้รับคือความเจ็บสุดๆ มันใหญ่กว่านิ้วตั้งกี่เท่า ถึงแม้เขาจะเบิกทางไว้แล้ว แต่มันก็ยังไม่สามารถลบความเจ็บที่มีอยู่ออกไปได้
"ฮึก คุณแจ็คสัน ผมเจ็บ ฮึก"
"อ่ะ...อย่าเกร็งนะ ฉันก็เจ็บเหมือนกัน มันแน่นมาก"
สุดท้าย เขาก็ค่อยๆดันตัวเองเข้ามาภายในจนสุดลำ ผมสะดุ้งสุดตัว น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เขาแช่มันไว้สักพักเพื่อให้ผมปรับตัว แล้วเริ่มขยับช้าๆ
"อื้อ...อ่า"
เสียงครางที่ออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจนักในความคิดผมมันเริ่มทำงานอีกครั้ง เขาขยับช้าๆ แล้วเริ่มเร่งเร็วขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูง
"อื้อ มาร์ค นายรัดฉันแน่นมาก"
เสียงแหบพร่าของเขาที่พูดออกมา มันทำให้ผมรู้สึกขนลุก จากที่เจ็บ ตอนนี้เปลี่บนเป็นความรู้สึกเสียวซ่านแทน เขาขยับร่างเร็วขึ้น จนหัวผมติดกับหัวเตียง
"อ่า คุณแจ็คสัน อื้อ ผมจะออกแล้ว อ่า"
"อื้อ อย่าเพิ่งนะ ไปพร้อมกัน อ่ะ อ่า"
เขาขยับเร็วขึ้น และเร็วขึ้น เสียงครางของเราสองคนดังระงมลั่นห้อง จนสุดท้าย ผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่มีแต่มัดกล้ามเรียงตัวส่วนเขาก็ปล่อยเข้ามาภายในตัวผม จนรู้สึกถึงได้ว่ามันมากมายแค่ไหน
"แฮ่กๆ พอเถอะครับ ผมขอ"
"อีกรอบแล้วกัน ฉันขอ"
ผมเลี่ยงไม่ได้ เพราะเขาไม่ยอมถอนออกจากตัวผม และสุดท้ายก็ต่อกันอีกรอบ จนผมพล็อยหลับไป
อ่านต่อที่
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1415071&chapter=25
