[NC] Remember Love 29

ตอนที่ 29

Jackson Part...

ผมยอมรับว่าตอนนี้สมองสั่งการให้ทุกอย่างต่อต้านเขาอย่างถึงที่สุด ตอนแรกก็ว่าจะไม่ แต่พอแอลกอฮอล์เข้าปาก มันก็รั้งสติไม่ค่อยอยู่ สุดท้าย...

"อื้อ!"

ผมบดริมฝีปากด้วยความกระหาย ร่างกายนี้ที่ผมเสพเท่าไหร่ก็ไม่พอ บวกกับแอลกอฮอล์ในเลือดด้วย มันยิ่งทำให้ผมต้องการมากขึ้นไปอีก

"คะ...คุณ...อื้อ"

ร่างเล็กบนเตียงครางเสียงกระเส่า เมื่อผมยุ่งย่ามกับเม็ดกลางอก ที่ตอนนี้ดุดดันสู้ลิ้นผม แต่ตัวมาร์คเอง พยายามที่จะดันตัวผมออกจากเขา แรงมีแค่นี้ อย่าพยายามเลย

ร่างเปล่าเปลือยที่กำลังขึ้นสีระเรื่อ ทำให้เลือกในกายผมสูบฉีดหนักขึ้น มันอยากจะจับกดให้จมกับเตียงไปสุดๆเลย ยิ่งเห็นก็เหมือนยิ่งยั่ว หึ

"คะ...คุณ...ยะ...อย่า...อ่า"

"อย่าอะไร หื้อ พูดให้มันชัดๆหน่อย"

ผมชักนำเขาด้วยมืออย่างช้าๆ ให้เขาเหมือนจะขาดใจอยู่ตรงหน้า เขาเริ่มอารมณ์ตั้งแต่ผมจูบเขาแล้ว ทำไมผมจะไม่รู้

ผมไม่ยอมให้เขาไปถึงปลายทางก่อนผมแน่นอน ยังไม่ทันเริ่มเลย จะรีบไปไหน ผมหยิบขวดเจลหล่อลื่นบนหัวเตียงออกมา แล้วบีบใส่มือในปริมาณที่พอเหมาะ แล้วก็ปาดไปที่ช่องทางหลังของมาร์คเบาๆ

"อ่า..."

ครางแบบนี้ อยากโดนกดมากหรือไง ผมไม่ได้เมา แต่ผมอยากกินเขา โอเคนะทุกคน ผมหิว พรุ่งนี้ต้องพาเขากลับแล้ว ไม่ยอมให้พลาดโอกาสหรอก

ผมค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปช้าๆ มันคับมาก เขาตอดนิ้วผมตลอดเลย มันแน่นจนผมดันเข้าไปไม่สุด ใบหน้าเขาแสดงอาการออกมาว่ามันเจ็บจนน้ำตาไหล มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่หยุดหรอกนะ

"คุณแจ็คสัน ฮึก ผมเจ็บ เอาออกไปเถอะครับ พอนะ"

"หายใจเข้าลึกๆมาร์ค ฉันหยุดไม่ได้หรอกนะ"

"ไอ้คนเห็นแก่ตัว ฮึก"

เห็นแก่ตัวเหรอ ผมหมั่นไส้กับคำพูดของเขามาก ผมเลยดันนิ้วจนสุด จนตัวสะดุ้งโหยงด้วยความเสียด ปากดีดีนัก

ผมชักเข้าออกสักพัก เริ่มใส่นิ้วที่สองและสามตามไปอย่างแทบจะทันที ผมเองก็เริ่มปวดหนึบๆ มันอึดอัดจนอนากจะเข้าไปตัวของมาร์คจะแย่ แต่ต้องทนไว้อีกนิด

"อ่า...คุณแจ็คสัน...อื้อ"

จากความเจ็บเป็นความเสียวส่านมาแทนที่ ผมจึงถอดนิ้วทั้งสาม เขารู้สึกโหวงๆทันที ผมไม่รอช้าที่จะเข้าไปในตัวเขา

"อึก...คุณแจ็คสัน มัน...อื้อ"

ภายในของมาร์คมันแน่นมาก ถึงแม้จะเบิกทางไว้แล้วบ้าง แต่เหมือนเข้าจะยังปรับสภาพกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ มันทำให้ผมทนจนแทบจะไม่ไหว อยากปล่อยออกมาทันที

ใบหน้าของมาร์คมีน้ำตาไหลอาบสองแก้ม ผมรู้ว่าเขาเจ็บ แต่ผมก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ผมโน้มไปจูบเขาอีกครั้ง เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ และมันได้ผล เขาค่อยๆหายเกร็ง ทำให้ผมดันเขาไปจนสุดลำ

"ฮึก...อ่า"

เสียงครางของคนที่ใต้ร่าง ที่แสดงออกมาว่าจุกและเสียวซ่าน มันทำให้อยากจะกระแทกไปแรงๆสักที ยั่วกันหรือไง

"คะ...คุณ...อ่า...ผม...อื้อ...อึดอัด"

"อือ...งั้นฉันจะขยับแล้วนะ"

พอผมพูดจบ ก็โยกสะโพกเบาๆ เข้าออกอย่างใจเย็น แล้วปรับความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนคนตัวเล็กตัวโยกตามจังหวะ ผมยึดเอวบางไว้ และมันยิ่งทำให้อยากเขากระแทกเขาแรงขึ้นด้วย

"อ่า...คุณแจ็คสัน"

"มาร์ค...อึก...อ่า...สุดยอด"

ผมยกตัวเขาขึ้นมา ทำให้เราอยู่ในท่าที่มาร์คนั่งคร่อมผม และนั่นทำให้มันยิ่งเขาไปลึกเข้าไปอีก ผมยึดสะโพกเขาแล้วจับขึ้นลงอย่างอดรนทนไม่ไหว ทันลึกจนเข้าไปสัมผัสกับจุดเร้าภายใน มันยิ่งบีบรัดผมเข้าไปอีก

"คุณแจ็คสัน อื้อ ลึกไปแล้ว มัน...อื้อ"

ผมดันเขาลงไปนอนราบกับเตียงอีกครั้ง และกระแทกใส่เขาไม่ยั้ง มือเล็กจิกไหล่ผมแน่น จนรู้สึกแสบที่ไหล่เบาๆ

"คุณ...อื้อ...แจ็คสัน...ผม...ไม่ไหวแล้ว"

"อีกนิดนะ อีกนิด อึก พร้อมกันนะ"

ผมกระแทกเข้าไปอีกสองสามที ก็ปล่อยออกมาเต็มช่องทางหลังเขาจนล้น ส่วนคนตัวเล็กก็ปล่อยออกมาเต็มแผงท้องผม มาร์คนอนหายใจหอบอากาศเข้าปอดอย่างหมดแรง ผมถอดกายออกแล้วล้มตัวลงนอนข้างเขา ผมหันไปอีกที เขาก็หลับไปแล้ว

ผมสำรวจรอยที่ผมสร้างไว้ตัวเขาด้วยความชื่นชม ใช่ ผมชื่นชมมัน สิ่งที่ทำลงไป ก็เพราะอยากจะแสดงความเป็นเจ้าของ อย่าคิดจะออกจากชีวิตฉันง่ายๆเลย มาร์ค

Jackson End...


อ่านต่อที่ : http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1415071&chapter=29